นิทานอีสปเรื่อง ลากับสิงโต ถ่ายทอดข้อคิดธรรมะเรื่องอัตตา เตือนใจไม่ให้ยกตนข่มผู้อื่นโดยไม่ดูความจริง เพราะจะสูญเสียความน่าเชื่อถือ
เนื้อเรื่อง ลากับสิงโต
ในป่าใหญ่ สิงโตออกล่าพร้อมลา เมื่อพวกมันสามารถจับเหยื่อได้ ลาก็เกิดความหลงตัวเอง คิดว่าที่สัตว์ทั้งหลายหวาดกลัวนั้นเป็นเพราะตนเอง ทั้งที่แท้จริงแล้ว เป็นสิงโตผู้ทรงพลังที่เป็นผู้ล่าและทำให้สัตว์อื่นต่างเกรงกลัว
ลากลับโอ้อวดไปทั่วว่าตนเองเก่งกาจ เป็นผู้ทำให้สัตว์อื่นวิ่งหนี ทั้งที่ไม่มีพลังหรือความสามารถเช่นนั้นเลย
ข้อคิดธรรมะ ลากับสิงโต
นิทานเรื่องนี้สะท้อนถึง อัตตา – การยกตนข่มผู้อื่นโดยไม่ดูความจริง การไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ย่อมนำมาซึ่งความเสื่อมเสียและทำให้ผู้อื่นหมดความนับถือ
ผู้ที่พยายามอวดอ้างเกินความจริง แม้จะได้ชื่อเสียงชั่วคราว แต่สุดท้ายความจริงก็จะเปิดเผย และสิ่งที่ได้มาจะกลับกลายเป็นความอับอาย
การนำไปใช้ในชีวิตจริง
นิทานเรื่องนี้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้หลายด้านในชีวิตประจำวัน เช่น
- การทำงาน – อย่าอวดอ้างหรือรับเครดิตในสิ่งที่ไม่ได้ทำจริง เพราะจะทำให้สูญเสียความเชื่อใจจากเพื่อนร่วมงานและหัวหน้า การแสดงความสามารถอย่างแท้จริงจะสร้างความน่าเชื่อถือมากกว่า
- การเรียนรู้ – ถ่อมตนและเปิดใจยอมรับว่าเรายังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้อีกมาก การแสร้งทำเป็นรู้ทุกอย่างจะทำให้คนรอบตัวไม่อยากให้คำแนะนำ
- การใช้ชีวิต – ความอ่อนน้อมถ่อมตนคือคุณสมบัติที่ทำให้ได้รับความรักและการยอมรับจากสังคม ต่างจากการโอ้อวดที่มักนำไปสู่ความห่างเหินและความอับอาย
- การปฏิบัติธรรม – ธรรมะสอนให้เราลด อัตตา หรือความยึดมั่นในตัวตน การรู้จักที่ต่ำที่สูงคือหนทางไปสู่ความสงบสุข และทำให้เกิดปัญญาที่แท้จริง
สรุปลากับสิงโต
ลากับสิงโต สอนให้เราเข้าใจว่า การยกตนโดยไม่สมเหตุสมผล ไม่เพียงแต่ไม่ทำให้เราได้รับการยกย่อง แต่ยังบั่นทอนความน่าเชื่อถือของเราเอง ความถ่อมตนและการรู้จักที่ต่ำที่สูงคือคุณธรรมสำคัญที่ทำให้เรามีเกียรติและได้รับการยอมรับจากผู้อื่นอย่างแท้จริง
