นิทานอีสปเรื่อง นกยูงกับนกกางเขน สอนว่าคุณค่าที่แท้จริงไม่ได้อยู่เพียงรูปลักษณ์ภายนอก แต่ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมและประโยชน์ที่แท้จริงของแต่ละสิ่ง
เนื้อเรื่อง นกยูงกับนกกางเขน
ครั้งหนึ่ง นกยูงเดินอวดโฉมอยู่กลางลานกว้าง มันกางหางอันวิจิตรตระการตาให้สัตว์ทั้งหลายชม พร้อมพูดอย่างภาคภูมิว่า
“ดูสิ ข้าช่างงดงามเพียงใด ไม่มีนกใดเปรียบได้กับข้า”
นกกางเขนที่อยู่ใกล้ ๆ จึงกล่าวตอบว่า
“ขนของเจ้าสวยจริง แต่สำหรับข้าแล้ว เสียงร้องที่ไพเราะต่างหากคือคุณค่าที่แท้จริง เพราะมันสามารถปลอบใจผู้ฟังและเป็นประโยชน์มากกว่าเพียงความสวยงามที่ไร้เสียง”
คำพูดของนกกางเขนทำให้นกยูงเงียบไป และเริ่มตระหนักว่าความงามไม่ได้เป็นทุกสิ่งเสมอไป
ข้อคิดธรรมะ นกยูงกับนกกางเขน
นิทานเรื่อง นกยูงกับนกกางเขน สอดคล้องกับหลัก ปัญญา คือการมองเห็นคุณค่าที่แท้จริง ไม่หลงเพียงรูปลักษณ์หรือสิ่งภายนอก เพราะแท้จริงแล้ว สิ่งที่มีค่าคือสิ่งที่เหมาะสมและเกิดประโยชน์จริง
การนำไปใช้ในชีวิตจริง
- การทำงาน: อย่าตัดสินเพื่อนร่วมงานจากรูปลักษณ์หรือภาพลักษณ์ภายนอก แต่ให้มองที่ความสามารถและผลงานจริง
- การเรียน: อย่าประเมินเพื่อนนักเรียนเพียงจากการแต่งกายหรือท่าที แต่ควรเรียนรู้คุณค่าที่เขามีในด้านความรู้หรือความพยายาม
- สังคม: การเลือกคบเพื่อนหรือคู่ชีวิตควรดูคุณค่าภายใน เช่น ความจริงใจ ความรับผิดชอบ มากกว่าความสวยหรือความหล่อเพียงอย่างเดียว
- การปฏิบัติธรรม: เป็นการสอนให้ไม่ยึดติดกับความสวยงามที่เปลี่ยนแปลงได้ แต่หันมามองหาคุณธรรมและปัญญาที่เป็นแก่นแท้ของชีวิต
สรุปนกยูงกับนกกางเขน
นิทานอีสปเรื่อง นกยูงกับนกกางเขน เตือนใจเราว่า ความงามภายนอกเป็นเพียงเปลือกนอก แต่คุณค่าที่แท้จริงของสิ่งใดหรือบุคคลใด อยู่ที่ความเหมาะสมและประโยชน์แท้จริงที่เขามอบให้แก่สังคม
