นิทานอีสปเรื่อง กวางกับองุ่น แฝงข้อคิดธรรมะเรื่องสันโดษ สอนใจให้รู้จักพอประมาณ เพราะความละโมบอาจนำภัยมาสู่ตนเอง
เนื้อเรื่อง กวางกับองุ่น
ในสวนองุ่นอันอุดมสมบูรณ์ กวางตัวหนึ่งแอบเข้ามากินองุ่นอย่างเอร็ดอร่อย มันกินไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้จักพอ จนกระทั่งกินมากเกินไป ทำให้ร่องรอยความเสียหายในสวนชัดเจน
เจ้าของสวนเดินมาตรวจดู เห็นว่ามีสัตว์มากินองุ่นของตนจนเสียหาย จึงจับกวางได้ และทำร้ายมันเพราะความละโมบที่ทำให้มันไม่หยุดกินแต่แรก หากกวางรู้จักพอและกินเพียงเล็กน้อย มันก็คงไม่ถูกจับได้และไม่ต้องรับเคราะห์เช่นนั้น
ข้อคิดธรรมะ กวางกับองุ่น
นิทานอีสปเรื่อง กวางกับองุ่น สอนให้เข้าใจหลัก สันโดษ หรือการรู้จักพอประมาณในสิ่งที่ตนมี ไม่ละโมบหรือโลภเกินความจำเป็น ความพอดีคือหนทางที่จะทำให้เราอยู่ได้อย่างปลอดภัยและมีความสุข หากเราหลงไปกับความอยากที่ไม่รู้จักพอ ผลลัพธ์ย่อมกลายเป็นภัยต่อตนเอง
การนำไปใช้ในชีวิตจริง
- การทำงาน: ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งดี แต่หากมากเกินไปจนละโมบอาจทำให้เสียความน่าเชื่อถือหรือพลาดโอกาสในอนาคต
- การเรียน: การพยายามเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เป็นเรื่องที่ดี แต่ควรทำอย่างสมดุล ไม่หักโหมเกินไปจนกระทบสุขภาพ
- การใช้ชีวิต: หากรู้จักพอประมาณในการกิน การใช้จ่าย และการดำรงชีวิต จะช่วยให้เราอยู่ได้อย่างสงบสุขและไม่เดือดร้อน
- การปฏิบัติธรรม: สันโดษเป็นหลักธรรมที่ทำให้ใจสงบ ไม่ฟุ้งซ่านและไม่ตกเป็นทาสของกิเลสความอยาก
สรุปกวางกับองุ่น
นิทานอีสปเรื่อง กวางกับองุ่น เป็นเครื่องเตือนใจว่า การไม่รู้จักพออาจนำภัยมาสู่ตนเอง ความพอดีและความสันโดษเป็นคุณธรรมที่ทำให้เรามีความสุข ปลอดภัย และอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างราบรื่น
