บทสวดมนต์ชินบัญชร เป็นบทสวดมนต์ที่มีความศักดิ์สิทธิ์อย่างสูงในพระพุทธศาสนา แต่งขึ้นโดยสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) บทสวดนี้เป็นที่นิยมในหมู่พุทธศาสนิกชน เนื่องจากเชื่อว่ามีพลังในการปกป้องคุ้มครอง ปัดเป่าเคราะห์ร้าย และเสริมสิริมงคลให้แก่ผู้สวด
( ตั้ง นะโม 3 จบ )
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุท ธัสสะ
( นึกถึงหลวงปู่โตแล้วตั้งอธิษฐาน )
ปุตตะกาโมละเภปุตตัง ธะนะกาโมละเภธะนัง
อัตถิกาเยกายะญายะ เทวานังปิยะตังสุตตะวา
อิติปิโสภะคะวา ยะมะราชาโน ท้าวเวสสุวัณโณ
มรณังสุขัง อะระหังสุคะโต นะโมพุทธายะ
( เริ่มบท คาถาชินบัญชร )
1. ชะยาสะนากะตา พุทธา
เชตวา มารัง สะวาหะนัง จะตุสัจจาสะภัง ระสัง
เย ปิวิงสุ นะราสะภา.
2. ตัณหังกะราทะโย พุทธา
อัฏฐะวีสะติ นายะกา สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง
มัตถะเกเต มุนิสสะรา.
3. สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง
พุทโธ ธัมโม ทะวิโลจะเน สังโฆ ปะติฏฐิโต
มัยหัง อุเร สัพพะคุณากะโร.
4. หะทะเย เม อะนุรุทโธ
สารีปุตโต จะทักขิเณ โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง
โมคคัลลาโน จะ วามะเก.
5. ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง
อาสุง อานันทะ ราหุโล กัสสะโป
จะ มะหานาโม อุภาสุง วามะโสตะเก.
6. เกสันเต ปิฏฐิภาคัสมิง
สุริโย วะ ปะภังกะโร นิสินโน สิริสัมปันโน
โสภิโต มุนิปุงคะโว
7. กุมาระกัสสโป เถโร
มะเหสี จิตตะ วาทะโก โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง
ปะติฏฐาสิคุณากะโร.
8. ปุณโณ อังคุลิมาโร จะ
อุปาลี นันทะ สีวะลี เถรา ปัญจะ อิเม ชาตา
นะลาเต ติละกา มะมะ.
9. เสสาสีติ มะหาเถรา
วิชิตา ชินะสาวะกา เอเตสีติ มะหาเถรา
ชิตะวันโต ชิโนระสา ชะลันตา สีละเตเชนะ
อังคะมังเคสุ สัณฐิตา.
10. ระตะนัง ปุระโต อาสิ
ทักขิเณ เมตตะ สุตตะกัง ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ
วาเม อังคุลิมาละกัง.
11. ขันธะโมระปะริตตัญจะ
อาฏานาฏิยะ สุตตะกัง อากาเส ฉะทะนัง อาสิ
เสสา ปาการะสัณฐิตา.
12. ชินา นานาวะระสังยุตตา
สัตตัปปาการะ ลังกะตา วาตะปิตตาทะสัญชาตา
พาหิรัช ฌัตตุปัททะวา.
13. อะเสสา วินะยัง ยันตุ
อะนันตะชินะ เตชะสา วะสะโต เม สะกิจเจนะ
สะทา สัมพุทธะปัญชะเร.
14. ชินะปัญชะระมัชฌัมหิ
วิหะรันตัง มะฮี ตะเล สะทา ปาเลนตุ มัง สัพเพ
เต มะหาปุริสาสะภา.
15. อิจเจวะมันโต
สุคุตโต สุรักโข ชินานุภาเวนะ
ชิตุปัททะโว ธัมมานุภาเวนะ
ชิตาริสังโฆ สังฆานุภาเวนะ
ชิตันตะราโย สัทธัมมานุภาวะปาลิโต จะรามิ ชินะ ปัญชะเรติ.
คำแปล คาถาชินบัญชร
บทที่ 1:
พระพุทธเจ้าผู้ประทับบนชัยบัลลังก์ ได้ทรงพิชิตพระยามาราธิราชพร้อมด้วยเสนาราชพาหนะ และทรงเสวยพระธรรมรสแห่งอริยสัจธรรมทั้งสี่ประการ เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ทั้งปวง
บทที่ 2:
พระพุทธเจ้าทั้ง 28 พระองค์ นับตั้งแต่พระตัณหังกรเป็นต้น พระจอมมุนีเหล่านี้ขอประดิษฐานอยู่เหนือเศียรเกล้าของข้าพเจ้า
บทที่ 3:
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประดิษฐานบนศีรษะ พระธรรมอยู่ที่ดวงตาทั้งสอง และพระสงฆ์ผู้เป็นบ่อเกิดแห่งคุณธรรมอยู่ที่อก
บทที่ 4:
พระอนุรุทธะอยู่ที่ใจ พระสารีบุตรอยู่ด้านขวา พระโกณฑัญญะอยู่ด้านหลัง และพระโมคคัลลาน์อยู่ด้านซ้าย
บทที่ 5:
พระอานนท์และพระราหุลอยู่ที่หูขวา พระกัสสปะและพระมหานามะอยู่ที่หูซ้าย
บทที่ 6:
พระโสภิตะผู้สมบูรณ์ด้วยสิริดุจดังพระอาทิตย์ ประดิษฐานอยู่เหนือเส้นขนทุกเส้นทั้งด้านหน้าและด้านหลังของข้าพเจ้า
บทที่ 7:
พระกุมารกัสสปะผู้มีวาทะอันไพเราะเสนาะหู ประดิษฐานอยู่ที่ปากของข้าพเจ้าเสมอ
บทที่ 8:
พระปุณณะ พระอังคุลิมาล พระอุบาลี พระนันทะ และพระสีวะลี เปรียบเสมือนกระแจะจุณเจิมที่หน้าผากของข้าพเจ้า
บทที่ 9:
พระอสีติมหาเถระผู้เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า ประดิษฐานอยู่ทั่วทุกส่วนของร่างกาย ด้วยเดชานุภาพแห่งศีล
บทที่ 10:
พระรัตนสูตรประดิษฐานเบื้องหน้า พระเมตตาสูตรอยู่ด้านขวา พระธชัคคสูตรอยู่ด้านหลัง และพระอังคุลิมาลสูตรอยู่ด้านซ้าย
บทที่ 11:
พระขันธสูตร พระโมรปริตร และพระอาฏานาฏิยสูตร เปรียบเสมือนหลังคาคุ้มครองอยู่เบื้องบน
บทที่ 12:
พระชินเจ้าเหล่านั้นที่เต็มเปี่ยมด้วยคุณวิเศษ และกำแพงเจ็ดชั้นที่ประดับประดา ล้อมรอบเป็นปราการป้องกันภยันตรายจากทั้งภายในและภายนอก
บทที่ 13:
ด้วยอานุภาพของพระชินเจ้า ขอให้โรคภัยและอุปัทวะทั้งหลายถูกกำจัดออกไปอย่างสิ้นเชิง
บทที่ 14:
ขอพระมหาบุรุษผู้มีคุณวิเศษทุกพระองค์ ปกปักรักษาข้าพเจ้าในท่ามกลางพระชินบัญชร
บทที่ 15:
ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ข้าพเจ้าได้รับการปกป้องให้ปลอดภัยจากอันตราย และดำเนินชีวิตในพระชินบัญชรด้วยสวัสดีเป็นนิจนิรันดร์